ψώϊζος

ἡ, Α

(κατά τον Ησύχ.) «ἄφοδος ὑγρὰ ἢ ὄνθος, δυσωδία καὶ ἣν καλοῡσι μίνθαν

οἱ δὲ αὐχμὸν ἢ μόλυσμα».

[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. συνδέεται με τα ψώα* / ψωΐα].